واقعا در جمع بودن برکت دارد.
جمعی که همه نوع تلاش، نگاه، سن، رشد و ... را در خود می گنجاند.
با وجود یک همچنین جمعی، تو محکومی به »روزمرّه« نبودن.
چرا که تا میخاهی غرق عادات شوی آن هم از همه جهت
یکی را می بینی که عین دو سال قبل توست. با همان هیجان، با همان نشاط، با همان امید زندگی، با همان نیرو، توان و انرژی!
یکی را می بینی که برای اولین بار سوره ای را می خواند، وای آن هم با چه ولعی!
یکی را می بینی که می نویسد،?تند و تند. میخاهد سوره ها را بشکافد و اسرار نهفته اش قلم بزند!
یکی را می بینی که تازه به عقد اسب سواری در آمده و سر از پای نمی شناسد!
یکی را می بینی که وقتی دیگری را می بیند برق خوشحالی چشمش فضا را روشن می کند!
یکی را می بینی که اگر کسی ده ها بار، با یک درد، مزاحمش شود، با نگاهی از روی رحم نمک گیرش می کند!
خدا جمع ما را خیر دنیا و آخرت دهد و با تک تک سوره های قرآن قرینشان کند و با رسول الله هم نشینش کند که کمترین تاثیرش در آوردن آدم از گنداب روزمرگی و عادات است.